Dil Çıkartın

Hem sokakta hem sosyal medyada memleketin durumundan memnun olmayan bir sürü insanla karşılaşırız her gün.

AKP, CHP, muhalefet, devrim, darbe, türban, PKK, asker, TSK, Atatürk, IŞİD, Erdoğan, ABD, Gülen, Davutoğlu, Bahçeli, Kılıçdaroğlu…

Hep bu kelimeler üzerinden döner tartışmalar ancak hiçbir zaman sonuca bağlanabildiklerine şahit olmamışsınızdır, değil mi?

Bir ülkede 70 milyon insanın aynı konulara kafa patlatıp sorunlarını çözememesinin tek bir sebebi olabilir.

Yanlış yerden başlanıyordur eleştirmeye…

Ne güncel politika ve politikacılardır ne de yüzleşmemiz gerektiği söylenen tarihtir. Kırmızı ışıkta geçmektir aslında sorun. Yürüyen merdivenin sol tarafında durmaktır…

Bu gün şikâyet ettiğin iktidar/muhalefet bir bileşkedir yalnızca. On yıllardır bu ülkede görmezden gelinen/yok sayılan hataların, usulsüzlüklerin, saygısızlıkların vücuda gelmiş halidir bizi yönetenler.

Siyasi ideolojilerden çok daha sığ sulardadır çözmemiz gereken problemler.

Yanlış park eden arabanın sahibini uyarmayız mesela. Komşudur ne de olsa, tanıdıktır. Şimdi yok yere tartışmaya ne hacet, değil mi ama?

Arkadaş grubun ile gezerken biri yere atar elindeki boş pet şişeyi. Muhabbet arasında kaynar gider. Arkasına bile bakmaz kimse.

Böyle böyle uzar gider liste…

Hikâye burada başlar, mahalleniz de ki asırlık bir evin restore edilmek yerine bir müteahhitte verilmesi ile devam eder. Evinizin dibinde 50 metrelik ağaçların olduğu parkı dümdüz ederler de iki kule dikerler üzerine.

Azar azar çaktırmadan başlar, İstanbul’un siluetini bozmaya, Allenoi’nin, Hasankeyf’in sular altında kalmasına, Soma’ya kadar gider sessizliğimiz.

Sessiz kalındıkça şiraze kayar…

Ne doğru ne yanlış, ne iyi ne kötü bütün kavramlar birbirine girer.

İşte ondandır ki bugün kendini “Solcu” olarak tanımlayanlar sağın, Müslümanlıklarına laf söyletmeyenler haramın kucağındadırlar. Yine farkındasınızdır sorunların ve bu kez ses çıkartmak istersiniz…

Ama yoooo; kimse bu düzende Reza’yı harcatmaz size.

Nasıl bir kartopundan çığa dönüştüyse kuralsızlık yine öyle yavaş yavaş, küçük küçük isyan etmeli evimizden, mahallemizden başlayarak. Dokunabildiğimiz yerleri top yekûn düzeltmeye başladığımız gün uygarca yaşanır bir memleket artık hayal olmaktan çıkar.

Sonrası çorap söküğü gibi gelecektir… Etrafımızı saran rantçı, çıkarcı tiplere bir çocuk gibi dil çıkartmamız dahi yeterli olacaktır onları korkutmak için.  

Kuralsızlığın kural olmaktan çıktığı gün bizi yönetenler bugünkü kadar sorumsuzca hareket edemeyeceklerdir. Hesap sorabilecek bir kitleyi karşılarında gördüklerinde ya kendilerine çeki düzen verirler ya da çeker giderler.

Siz yeter ki artık kırmızıda geçenlere dil çıkartın…

Yanlışlara tepkisiz kalmayın.