MOBBİNG FARKINDALIĞI

Bir önceki yazımda: “Biliyorsunuz Bu Şehri Siz” derken kamuoyunun aslında pek çok konudan haberdar, ilgili olmakla beraber sessiz kalıp, gereğini yapmalarını ise sorumlulardan beklediğini anlatmaya çalışmıştım.

Kamuoyu gerçekten duyarlı mıydı kurumlarda yaşanan huzursuzluklara, ilgili miydi oralarda olan bitenlere diye merak etmeme gerek kalmadı. Yazımdan sonra o kadar çok telefon ve mesaj aldım ki…..

Üstelik ben sadece birebir tanık olduklarım, yaşadığım, görev yaptığım şehre ilişkin yazarken aldığım mesajlardan aslında birçok şehrin ve kurumun aslında için için yandığı, huzursuzlukların had safhalarda olduğu belirtilmekteydi.

İçimi en yakan mesajlar ise yılların emektarları olan kimi memurların ise çaresizliklerini ifade ettikleri mesajlardı. “Adam amirim! Yerli yersiz demiyor, misafir falan umursamadan her yerde bağırıp hakaret ediyor. Evime yansıtmamaya çalışıyorum ama nereye kadar! İnanın elden ayaktan düştüm, uyku problemlerim başladı. Dairedeki diğer arkadaşlar da çok rahatsızlar ama hepsi de korkuyorlar.”

Bir sağlık kuruluşunda görev yapan bir hemşire de: “ Kuruma naklen geldiğim günden itibaren neredeyse yalnızlığa itildim. Hiçbir arkadaşım benimle konuşmuyor, yalnız bırakılarak, tayinimi alıp gitmemi istiyorlar. Sebebi de, kurum yöneticim benim yerime bir yakınını getirmek istiyormuş. İl müdürü benim tayinimi yaptı diye kurumda herkesi tehdit ederek sanki benim bilerek ve isteyerek böyle bir tayini gerçekleştirdiğimi, bunun hesabını soracağına, kendisinin Ankara’da ne kadar güçlü olduğunu göstereceğine falan o kadar inandırmış ki, şimdi herkes onun hışmına uğramaktansa bana mesafe koymayı tercih ediyor. Kaç defa eşimle birlikte gidip konuştuk ama dinlemiyor bile bizi. Eş durumundan dolayı buraya geldik. İnanın eşimin işi olmasa bir gün bile durmayacağım. Eşim de çok rahatsız ve elinden bir kaza çıkmasından korkuyorum.”

Koltuk kapma, koltuğunu kaptırmama gibi sebeplere dayalı işlere ve onların kurumdaki diğer personele verdiği rahatsızlıklara, kurumlarda bu sebeple oluşan cepheleşmelere hiç girmek istemiyorum ama kurumlarımız gerçekten kaynıyor.

Yukarıdan bakıp da: “insan olan yerde olur böyle” pişkinliğine ya da: “bizden önce de böyleydi. Şimdi niye kaşıyıp duruyorsunuz” gafletine de terk edilmemesi kanaatindeyim sorunların.

Operasyonlarda omuz omuza çarpışıp, ölüme omuz omuza koşarak giden personel tayin için, koltuk için birbirini vurur hale geliyorsa sorunun artık grift bir hale dönüştüğünü görmezden gelemeyiz. Bilgiye çabuk ulaşılabilir olduğu bir çağdayız ve herkesin her şeyden çok çabuk haberi oluyor. O zaman yönetimde bir takım eski alışkanlıkların terk edilerek daha ölçülebilir, daha sürdürülebilir, daha şeffaf, adil kriterler oluşturulmak zorunda.

Devletin gücünü en açık gösterdiği yerler, resmi kurumlarıdır ve bugün oralarda olan haksız uygulamalar, can yakan adaletsizlikler, toplumun da devlete olan güven duygusunda ciddi kırılmalara yol açmaktadır.

Millet aç yatar, aç kalkar; eğri oturup, eğri konuşabilir ama devletinin hep doğru ve güçlü olmasını ister. Şu satırların yazıldığı sıralar, bir akademisyenin daha intihar haberi geldi bildiğiniz o şehirden.

Psikolojik sorunları falan olduğu geçti haber metinlerinde. Kurumlar bu haldeyken, içindekilerin psikolojik sorunlarının olmaması mümkün mü? Ama hani nerede o kurumların sorumluluklarını üstlenenler? El pençe divan durarak, oralara yönetici olmak adına kapılar dolaşıp, kapılar aşındıranlar?

Her intihar ile biz biraz daha intihara sürükleniyor, biraz da biz geçiyoruz insanlığımızdan. 4 – 10 Şubat tarihleri arasında Mobbing Farkındalığı Haftası kapsamında bu anlamda yine etkinlikler düzenlenip, mesajlar verilecek.

Bu konuda yıllardır büyük emek vermiş okul arkadaşlarım merhum Hüseyin Gün ve onun bıraktığı yerden görevi devralan Sevgili İlhan İşman kardeşim aslında yukarıda anlatmaya çalıştığım konularda bize hep ışık tutmaya gayret ediyor, güç katıyorlar.

Zor şartlar altında omuz verdikleri Mobbing ile Mücadele Derneği, bu hafta etkinlikleri kapsamında 5 Şubat 2020 tarihi saat 13.30 da Türkiye Kamu Çalışanları Sendikaları Konfederasyonu ile düzenledikleri bir panelin davetiyesi ulaştı elimize.

Umuyorum çok daha güçlü ve çok açık mesajlar vereceklerdir. Kamu çalışanlarının sesi olmuş, kamuda mağdurun sesi olmuş bu iki kurumun birlikteliklerinin çok daha büyük karşılık bulacağını düşünüyor, çalışmalarında başarılar diliyorum.

Bizim elimizden şimdilik yazmak geliyor kötü de olsa. Ellerinden yapmak kudreti gelenlerin de kötü de olsa iyi bir şeyler yapmak gayretini görebilsek bir de….

22.01.2020

Erdal ÇİL

[email protected]