İnternet Hayır mı, Şer mi?

Evet, Milenyum çağına gireli tam 14 yıl olmak üzere. Bugün teknolojinin nimetlerine burun kıvırıp, ben bu sele kapılmayacağım demek ve uzak durmaya çalışmak hiç de mantıklı gelmiyor. Değişim rüzgarına direnmek de zaten değişim yasasına aykırı ! Hızla esen teknoloji fırtınasında internet alemi ise sosyal medya ve cep telefonları ile elele verip aldı başını gidiyor.

Bakıyorum da ‘’Ben ne anlarım ki? ’’ diyen büyükannelerin bile ellerinde birer tablet var artık. Ya torunlarının fotoğraflarını paylaşıyorlar ya da yıllar önce kaybettikleri arkadaşlarının izlerini sürüyorlar ‘Facebook’ta. Yani öyle bir dünya ki sarıp sarmalayıveriyor sizi 7’den 70’e…

Aklı başında kullanıldığı zaman nimetlerinden faydalanmamak mümkün değil, elbette. Ancak biraz ters düştünüz ve aklınız şeytanlığa çalıştı diyelim, o zaman o sizden daha akıllı davranıp alt ediveriyor sizi. Bu internet dünyasında hep efendi olup, faydalı şeyler için kullanacaksınız nimetlerini. Nasıl kullanmak istediğiniz size kalmış! Sanal alem aldatmaları, cep telefonu desteği ile yakalanmalar ve sonunda dağılan aileler son yıllarda boşanma nedenlerinde ilk sıraya yerleşiverdi. Ancak yine de kişinin kendi tercihidir. Yani; nimet, külfet meselesidir! Yok ben gelemem öyle adrenalini yüksek olaylara diyorsanız bu sefer de kuzu kesiliverir. Bir tıkla önünüze yığar bütün kolaylıkları, sınırsız bilgi kaynaklarını, ta dünyanın bir ucuna götürür sizi. İletişim ve paylaşım imkanlarının sınırsızlığı sizi öyle heyecanlandırır ki o zaman fark edersiniz ying ile yang gibidir internet ve sosyal medya ikilisi. İyinin içinde kötü, kötünün içinde iyi saklıdır yani…

Peki internetin eğitimdeki rolü nedir? İki tarafı keskin bıçak derim ben! Örneğin; Sadece ders anlatım sitelerini takip ederek üniversite sınavlarına hazırlanan ve başarılı olan öğrencileri bilirim. Bitirme tezlerini, sunum projelerini hazırlarken dünya üniversitelerinin kütüphanelerine bir tıkla girilebilir hale gelmişken kim zararlı diyebilir ki? Ancak ben bir eğitmen olarak şu cep telefonları konusunda kendimi mağdur hissediyorum.

‘’Eğitim şart!’’ derken eğitime atılan minik dinamitler gibi görüyorum onları. Düşünün; sınıf içinde öğretmen dersini anlatmaya çalışırken, öğrencilerin parmakları telefonlarda şakır şakır mesaj atmak için çalışıyor! (Ortaöğretimde cep telefonu kullanmak yasak olabilir ancak; yüksek öğretimde bunu engelleyemiyorsunuz! Sadece derslerde kullanılmaması konusunda öğrencilerinizden rica ediyorsunuz.) Siz sorduğunuz sorunun cevabını beklerken, öğrencinin aklı attığı mesaja gelen cevapta kalabiliyor ! Hatta dersin en önemli anında, arkadaşından gelen mesaj üzerine koşarak sınıftan dışarı çıkmak isteyebiliyor ve bunu da hak görüyor!

Bazen konuyu anlatırken anında Google amca devreye girebiliyor! Hatta ‘’Ama, Hocam internette öyle demiyor ki! ’’ gibi sözler de duyabiliyorsunuz. Haydi buyurun bakalım öğrenci elinde cep telefonu sanki sizi teftişten geçiriyor, hem de yanlış bilgi kaynaklı bir internet sitesi ile! İşte şimdi sınıf içi otorite savaşları başlamak üzeredir…

Sonuç olarak eğer araştırma ve yaratıcılık yeteneklerini internet üzerinden kullanırlarsa kimse tutamaz bu çocukları. Yok; akıllı telefonların içindeki sanal dünyaya güvenerek kendi güzelim akıllarını kullanmaya üşenirlerse eyvah eyvah…