Dumlupınar Denizaltısı'ndaki gibi ölümü bekleyen madenciler

Hangi ortamda olursa olsun "su, sel ve göçük" hikayeleri anlatılırken irkilir ve adeta buzdan adam olurum! Çünkü, Cumhuriyet öncesi Karadeniz'in azgın dalgaları arasında çalıştığı yük gemisinin batışı ve dalgaların yarı ölü vaziyette Sinop- Vakfıkebir arasındaki bir köye attığı rahmetli Hüseyin Dedem gelir aklıma. Sonra 1933 yılında yine böyle bir Cumhuriyet Bayramı coşkusu içinde elinde Türk Bayrağı, ağzında "Çıktık açık alınla" marşını söyleye söyleye evine ulaşmaya çalışan 7 yaşındaki Cumhuriyet' in genç fidanı amcam Ali'nin sel sularına kapılarak anlattıkları ölüm hikayesi beni çok hırpalar. Hele İzmir'in Kokluca mezarlığında koyun koyuna yatan Dedem, Amcam ve Babaannemin kabirleri başına gittiğimde çocukken dinlediğim bu hikayeleri usta bir senarist gibi kurgularım...

Hani "Su, sel ve göçük" hikayeleri beni fazlası ile yaralar dedim ya; 1953 yılının 4 Nisan'ında 15 yaşında bir delikanlı iken radyodanDumlupınar denizaltımızın Nara burnu açıklarında İsveç bandıralı Nabuland adlı şileple çarpışıp, 81 denizcimizle birlikte derin ve karanlık sulara batışını da aynı hüzünle hatırlarım. Günlerce radyo başında pinekleyip 81 denizcimizden 22'sinin geminin arka bölümündeki torpito bölümünde idareli kullandıkları oksijenle kurtulmayı bekleyişi aklıma geldikçe ölüp ölüp dirilirim. Ölümü beklerken onlara her şeyin serbest olduğu emri, yani ölüm odasında yemek yemek, sigara içmek, türkü söylemek serbesti de ayrı bir konu!..

Ve hazin veda; Vatan sağolsun...

Geçen yıl Soma'daki maden faciasının yaralarını sarmadan, tam da Cumhuriyetimizi kutlamağa hazırlanırken bu defa kara haberKaraman'dan gelmez mi? Madende bulunan ve "torba yasa" mahkumu 18 madencimiz, evlerinden getirdikleri yemeklerini, Cumhuriyet türkülerini katık edip yerlerken üstlerini grizu değil sel suları kapladı. Tıpkı; 1953' de Çanakkale boğazı Nara burnu açıklarında batan Dumlupınar denizaltımızın içindeki 81 denizcimizden 22'sinin torpito bölümünde oksijeni idareli kullanıp, günlük karavanalarını marşlarla katık ettikleri gibi kurtuluşu bekliyor 18 madencimiz...

Ben tarih "tekerrürden mi ibaret" diye düşünürken ve de onların hala kurtuluşunu beklerken, çıldıracak gibi oluyor, bunlar tarihin tekerrürü olsa idi, hükümet çoktan tedbirini alır, vatanı, milleti böyle hüzünlendirmezdi diye düşünmek istiyorum.

Olayları neresinden tutsam, tel tel dökülüyor!

Hükümet yandaşı maden patronları, müteahhitler, arsızlar, hırsızlar, sınırlarımızda elinde PKK bayrakları ile dolaşan şovmenler arasından Kobani'ye gönderdiğimiz peşmergeler oldukça biz bu ve buna yakın hikayeleri daha çok dinleriz gibi geliyor bana!..

Hele Şırnak' ta, Yüksekova' da ve de Diyarbakır'da yüzü kapalı, ayıplı insanların askerimize saldırmasını hiç, ama hiç iyi yorumlamıyorum...

Ha sahi, "su, sel ve göçük" hikayeleri gibi bu sınır olaylarında işi "sulandıranları" da lanetliyorum tabi...