Elma dersem çık!

 İnönü Caddesi, Poligon'da ikamet ediyorum. Hani o her gece egzozu bozuk motosiklet ve araçların özellikle geç vakitlerde birbiri ardınca gösteri yaptıkları cadde üzerinde.

Tahmin de etmiştim aslında içinde yaşadığımız toplumun bu kadar duyarsızlığının böylesi önemli bir meselede de kendini göstereceğini. Dün gece 155 numaralı telefonu arayıp da telefonda görüştüğüm görevlinin bu konuda kendilerine bir şikâyet gelmediğini söylemesi üzerine yazıyorum bu satırları.

Burası mı ülkemin incisi bir şehir, burası mı İzmir? Yine bu şehrin gözbebeği denen bir zamanların nezih caddesi burası mı? Ya hani o duyarlılığı ile övünen bu kentin insanları?

Nerede bu kente sadece denizini seyredip, çarşılarında dolaşmaya gelmemiş kamu görevlileri ve amirleri?

Nerede Halka hizmet aslında Hakka hizmettir düstüru ile milletten yetki alan vekillerim? Nerede işgalciye tek başına kalsalar da gözünü kırpmadan namlularını doğrultan Hasan Tahsin'in hemşehrileri?

Nerede büyükşehir olmanın verdiği çalımlarla caka satan şehrin sözde şehr-ül eminleri, belediye yetkilileri?

Nerede hukukun üstünlüğüne inanan hukuk adamları? Bunca sessiz çoğunluğun hukuku üzerine bir avuç azgının karşısında neden sesiniz çıkmıyor, elinizden bir şey gelmiyor?

Niye İzmir’lim niye; niye çıkmıyor sesiniz?

Yoksa kulaklarınıza kulaklıklar takıp başka şeyler dinleyerek bu gürültülere kapadınız mı kulaklarınızı?

Gözlerinizde mi görmüyor her gece caddelerinizdeki, sokaklarınızdaki işgalcileri? Felç mi indi bir yerlerinize, nedir bu duyarsızlığınız?

Yoksa rahat mısınız ses ve ısı geçirmez doğramalarla hapsolduğunuz dört duvarlar arasında? Yoksa artık çalışmıyor ve geceleri dinlenmiyor musunuz?

En ufacık bir çevre meselesinde; bir haksızlık, bir zulüm karşısında hiç kimseyi beklemeden en evvel tavrını alıp tepkisini koyan İzmir’ lim bu zulme daha ne kadar sessiz kalıp bekleyecek ki? Niçin 155 lere, BİMER’lere, Emniyet Müdürlüklerine, Kaymakamlıklara, gazete, televizyonlara gitmez ki bu sorun?

Yoksa geri mi gelmekte azgın azınlıkların saltanatı?

Göreve davettir bu yazının maksadı. Önce milleti çağırıyorum millet olmaya, bir olmaya, diri olmaya, iri olmaya. Sonra da devleti çağırıyorum yerini almaya.

Ya Devlet başa….. Ya da azgın gürültü canavarları İzmir caddelerine. Sahi İzmir, İzmir olalı, 1922 den beri böyle bir zulüm, böyle bir işgal, böyle bir kayıtsızlık gördü mü acaba?

Ya da hiç bu kadar boş bırakıldı mı sokakları? İnsanı hiç bu kadar terk edildi mi kaderine? Ey İzmir; bütün bu gürültüye rağmen halen yaşıyor ve duyuyor musun beni?

Ve anlıyor musun en önemlisi?

Duyuyor musun sesimi mısralarımda?

Hadi o zaman; Elma dersem çık!