Cehennem Gibi!

Etrafımız, kaynayan bir kazan…

Ateş topu adeta… Nereden bakarsanız bakın, hangi tarafta bulunursanız bulunun, kaynayan kazandan, ateş topundan uzak değiliz.

Etrafımız, zembereğinden boşalmış saat gibi… Vakti yok, vakitsiz olarak her şeye gebe.

Sağduyuyu yitirmiş, denge ve ölçüden uzak, insan öldürmenin insanı yaşatmaktan daha önemli ve değerli olarak algılandığı saçma bir çevredeyiz.

En gelişmiş silahlarla ilkelliğin bir arada bulunduğu ve ilkelliğin gelişmiş silahlar eliyle vahşet sergilediği bir dünyadayız. Ne adına? Allah, din adına mı? Evet ama yetmez! Sünnilik adına, Şiilik adına! Ama İslam adına değil. Müslümanların kendi aralarında birbirlerine cihad ilan ettiği bir çağda, cihadın taraftarları ne kadar İslamidir?

Irak’ta bugün yaşananlar ile ilgili olarak bir köşe yazarının yazısını okumadan yorum yapmanın “haram” olduğunu bile söyleyebilecek izandan yoksun bir zihinden ve böyle bir zihnin imanının samimiyetinden ne derece dem vurulabilir?

Kazanı kaynatanlar, ateş topunu çevirenler ve sadece seyredenler, bir gün elbette kazanın içinde ve ateş topunun merkezinde kendilerini görme ihtimalini hiç mi düşünmezler? “Kan dökücü, fesad çıkarıcı” bir nesil, insan oluncaya kadar üzerinden bunca zaman geçmiş olmasına rağmen hala insan olma adına cahiliye döneminden farksız ise ne ayet ne hadis ne de bunca dini kültür ve bilgi onu Müslüman olmanın ne olduğunu anlamaya sevk etmemişse ve yeryüzünün en şerefli varlığı ve Allah’ın halifesi olan insanı, sadece kendisi gibi olmadığı ve farklı olduğu için öldürmeyi kendisine görev saymışsa ortada büyük bir sorun var demektir. Sorun, ilahi mesaj ile muhatap olan insandadır. Sorun, tarihsel olaylardaki siyasi düşmanlığı sürekli taze tutup bu düşmanlıktan siyaset ve iktidar için faydalanma düşüncesindedir. Tarihsellik ve tarihin zaaflarından faydalanma fikri sorunludur.

Bulunduğumuz bölge, petrol zengini bir bölge olmasaydı, tarihsel bakımdan zengin ve dini bakımdan velut bir bölge olmasaydı, bugün yaşananlar yine yaşanır mıydı?

Bulunduğumuz bölgede büyük güçlerin gözü ve çıkarı olmasaydı, çöl ile kim ilgilenirdi?

Bulunduğumuz bölgede her bakımdan güçlü bir Türkiye olsaydı, acaba bu derece kaos olur muydu ve oluk oluk kan akar mıydı? Bunlar olmazdı.

Bir düşünür, “bana insanlığın tarihini yaz deseler, sanırım bu, hoşgörüsüzlüğün tarihi olurdu” diyor. Evet, tarih kötü olayların örneklerinin daha fazla olduğu bir süreç. Tarih, insanın eseri. İnsan, Pascal’ın deyimiyle, “melek olmaya can attığı gibi şeytanlık etmekten de geri kalmıyor”.

Tarihin ilerlemesi aslında insan aklının, bilincinin ve ruhunun ilerlemesidir. Akıl, bilinç ve ruh hiçbir bireyin, gurubun, dinin, milliyetin imtiyazı değil, bütün insanlığındır. Bu ilerlemenin mahiyeti de, özgürleşmedir. Özgürleşmenin içinde eşitlik ve adalet vardır. Eşitlik ve adaletin olmadığı bir durumda özgürleşmeden söz edilemez. Ancak nihai hedef, adalettir. Adalet, özgürleşme ve eşitlik ile birlikte bütün insanlığın ortak imtiyazıdır. Bu imtiyazı elde ettiğini düşünenler, başkaları da bu imtiyaza sahip değillerse, onlar da bunu elde etmiş sayılmazlar. Ahlaki bir dünya düzeni, ancak böyle sağlanabilir.

Öyle görünüyor ki, insanlığın geçmesi gereken daha çok yol var. Dünya, cehennem olmaya devam edecek gibi görünüyor.