Olmadı Süleyman Alasya; olmadı!
Bir gece önce Altay'ın unutulmayan başkanlarından Esin Özgener'i Halı saha ödül töreninde tüm spor camiası ile birlikte anarken, protokola dönerek "İşte benim hocalarımdan biri" deyip elimini öpme nezaketin kadar, kameranı bana odaklayıp resmimi çekmen hala gözümün önünde. Ben o kareyi bilgisayarımın başına geçip gelmesini beklerken, ölüm haberini almak ne kadar acı bir duygu bilir misin?
Olmadı Süleyman Alasya olmadı!
İnan benim için bir evlat acısı bu; inan kabullenmem mümkün değil!
Hoş dün sabah önce birlikte kalem oynattığımız Gazete 9 Eylül 'ün kapısı önünde düzenlenen ilk törende bunları ailene ve spor ailesine anlatarak paylaştım. Zaten senin bir gece önce helallik istercesine elimi öperken ki halin bana kamerandan iletemediğin ödül gecesi o resmin kadar kalıcı olacak. Seninle spor alanlarında birçok anımız var ama bu son kare hepsinden önemli. Ama ben kameranda kalan o son resimler içinde karelerin peşine düşeceğim. Kameran belki ailene en kıymetli miras olarak kalacak; Belki Altaylı yöneticiler, ya TSYD veya İGC bunu sahiplenip müzelerine taşıyacak...
Evet Süleyman Alasya, hayat çok kısa; ama yaşadığımız hayat hatıralarla ebediyete kadar uzayacak kadar uzun. Tıpkı, Esin Özgener' in gecesindeki gibi seni ebediyen anacağız.
Seni Alsancak Camiinden sonra ebedi istiratgahın olan Işaıkkent'e ellerimizle uğurladık.
Işıklar içinde yat kardeşim...